Roerige week
Door: Marjan
Blijf op de hoogte en volg Marjan
04 Mei 2012 | Ethiopië, Addis Abeba
Hallo iedereen in Nederland, hier ben ik weer. Het was zoals de titel aangeeft een roerige week. Er is van alles gebeurt. Afgelopen vrijdag had ik een bevalling gedaan. Het was een vlotte gemakkelijke bevalling. Het viel mij op dat er geen man op de gang aanwezig was. Maar goed, hier verder geen aandacht aan geschonken. Ik zit 's avonds in mijn guesthouse, word ik gebeld door de avond nurse. Hij zei: Do you want to come to the hospital? Wat bleek, de vrouw die ik in de middag had laten bevallen, wilde met mij praten. Zij vertelde mij, dat ze de baby niet wilde, of ik deze wilde hebben? Zij kon niet voor de baby zorgen.Had geen huis,geld en kleding. Er wordt hier ook gedacht dat de witte mensen geld hebben, dus op zich wel slim om dit aan mij te vragen. Uiteindelijk hebben we haar een aantal dag op kosten van het geld van de kerk (Arnhem-zuid) in het zhs. laten blijven. Dit was om de situatie in kaart te brengen. Er werden wat baby kleertjes gebracht via een zus van de vrouw vd gynaecoloog. Dus dat kwam allemaal in orde.Wat bleek na een paar dagen: zij was zwanger geworden van de man van haar werkgeefster. Uiteindelijk is zij vandaag met zakgeld ontslagen uit het ziekenhuis. Waar heen? Ik weet het niet. Is 1 vd schrijnende gevallen. Maar gelukkig was zij herstelt vd bevalling en was de borstvoeding goed op gang. De volgende dag een nare bevalling. Er was sprake van een uitgezakte navelstreng. Dit betekent dat de navelstreng voor het hoofd van de baby uit de vagina zakt. Dit is een levens bedreigende situatie omdat de navelstreng dichtgedrukt wordt door het hoofd. En inderdaad gebeurde dit. In Nederland ren je naar de operatiekamer voor een keizersnede. Hier is dat in zo'n korte tijd niet mogelijk. Helaas overleed het kindje. Ik heb deze mw. laten bevallen, het was een prachtige maar levenloze zoon van 4000 gram. Wat moeilijk was, is dat de moeders hier de dode kinderen niet willen of mogen zien. Niet vast houden, geen of weinig emotie tonen. Dit is voor haar moeilijk maar zeker zo moeilijk voor mij. Ik had het gevoel dat ik haar niet kon geven wat zij nodig had. Of in elk geval: wat ik nodig had. Hierna werd het kindje in een kartonnen dood gelegd en meegegeven aan de familie. En dat was dat.
Kort hierna was er bij een andere mw. sprake van een niet vorderende uitdrijving. Het persen duurde te lang en de baby was in nood.Een andere midwife was al bezig met een vacuüm verlossing. Maar o jeh, dit gebeurde op een hele verkeerde manier. Ze trok en trok aan het hoofd, en ik dacht: dit gaat niet goed. Ik heb het van haar overgenomen. Hier was zij niet blij mee, maar het leven van dit kindje gaat voor haar gevoel(naar mijn idee). Uiteindelijk heb ik dit kindje op de juiste wijze met een vacuüm verlossing geboren laten worden. Klotsende oksels!! Kindje moest even bijkomen, maar was verder in orde.
Je kunt hier echt het verschil maken tussen een dood en een levend kind. Ik ben zo blij voor de mensen dat ik hier ben. En niet om mijzelf op de borst te slaan, maar heel vaak ontbreekt de kennis hier. En wat hier vooral ontbreekt is: de theorie in de praktijk kunnen brengen. Verbanden leggen in bepaalde situaties.
Het is zo ontroerend om te zien dat de ouders zo blij zijn met hun kind. Ze bedanken je middels gebeden, omhelzen je, maken klak geluiden met de tong en de keel. Het is super dankbaar werk.
En opnieuw een soort klinische les gegeven. Is niet makkelijk hoor! Ik bereid dit in het Engels voor, praat in het engels en iemand ander vertaalt naar lokale taal. Het onderwerp was: Wat hebben wij(professionals) nodig voor een normale veilige bevalling? En wat heeft de vrouw nodig voor een normale veilige ontspannen bevalling? Ik had een boekje van de verloskundige Beatrijs Smulders. Hierin staan allerlei leuke plaatjes. Houdingen gedurende een bevalling, tips, etc... Ze keken hun ogen uit. En nu maar hopen dat ze er iets van onthouden.
Vandaag ben ik met verschillende mensen naar een project van de
"mossy foot"geweest. Kunnen jullie op internet opzoeken. Dit zijn de mensen met de "olifanten" voeten/benen.
Wij reden naar de buiten gebieden in een 4x4 drive. Super gaaf! veel modder en kuilen. Wisten jullie dat een 4x4 drive 2 koppeling poken had? Nou ik niet! Voordat ik bij de projecten aangekomen was, kon mijn dag al niet meer stuk. De voeten van deze mensen worden verzorgd, gewassen met zeep en bleek en de wonden eventueel verzorgd. De mensen krijgen schoenen van de "mossy foot". Want deze aandoening komt omdat ze altijd op blote voeten lopen. In de rode aarde zitten kleine stukjes glas van de vulkaan die uitgebarsten is. Deze stukjes glas zitten onder de huid en zorgen voor woekering van weefsel, grote ontstekingen etc. Omdat de mensen er afstotend uitzien worden ze uit de gemeenschap verstoten. Bij elke controle moeten ze hun voeten laten zien. Als de voeten genezen zijn krijgen ze geld om een bedrijfje of projectje op te zetten. Het heet micro krediet. De een maakt boter en verkoopt dit, de ander houdt geiten en verkoopt de melk, etc..
Super schattig om te zien als iedereen hun voeten laat zien. Ze zijn zo trots op hun schone voeten. Wat is het toch een verschil met Nederland. De prioriteiten liggen hier zo anders.Ik merk telkens weer: water, gezondheid,eten en een dak boven je hoofd. Dat is het leven hier in Ethiopië.
Onderweg naar verschillende "Health centers" geweest.Hier komen de vrouwen die in de buiten gebieden wonen bevallen. Zo smerig, heb nog nooit zoiets gezien. Maar er is een midwife aanwezig en ze hebben medicijnen voor als de vrouw teveel bloed na de bevalling verliest. Dus ja wat is er nu belangrijker?? Kijk maar even naar de foto's.
Nog even iets anders: Ik hoorde gisteren dat mijn zus Femke, ernstig ziek is. Zij ligt in het ziekenhuis.
Volgende week weten we meer, dan zijn de uitslagen vd verschillende onderzoeken binnen. Willen jullie voor haar bidden en aan haar denken in welke vorm dan ook?
Wederom een dikke kus van mij
Marjan
Kort hierna was er bij een andere mw. sprake van een niet vorderende uitdrijving. Het persen duurde te lang en de baby was in nood.Een andere midwife was al bezig met een vacuüm verlossing. Maar o jeh, dit gebeurde op een hele verkeerde manier. Ze trok en trok aan het hoofd, en ik dacht: dit gaat niet goed. Ik heb het van haar overgenomen. Hier was zij niet blij mee, maar het leven van dit kindje gaat voor haar gevoel(naar mijn idee). Uiteindelijk heb ik dit kindje op de juiste wijze met een vacuüm verlossing geboren laten worden. Klotsende oksels!! Kindje moest even bijkomen, maar was verder in orde.
Je kunt hier echt het verschil maken tussen een dood en een levend kind. Ik ben zo blij voor de mensen dat ik hier ben. En niet om mijzelf op de borst te slaan, maar heel vaak ontbreekt de kennis hier. En wat hier vooral ontbreekt is: de theorie in de praktijk kunnen brengen. Verbanden leggen in bepaalde situaties.
Het is zo ontroerend om te zien dat de ouders zo blij zijn met hun kind. Ze bedanken je middels gebeden, omhelzen je, maken klak geluiden met de tong en de keel. Het is super dankbaar werk.
En opnieuw een soort klinische les gegeven. Is niet makkelijk hoor! Ik bereid dit in het Engels voor, praat in het engels en iemand ander vertaalt naar lokale taal. Het onderwerp was: Wat hebben wij(professionals) nodig voor een normale veilige bevalling? En wat heeft de vrouw nodig voor een normale veilige ontspannen bevalling? Ik had een boekje van de verloskundige Beatrijs Smulders. Hierin staan allerlei leuke plaatjes. Houdingen gedurende een bevalling, tips, etc... Ze keken hun ogen uit. En nu maar hopen dat ze er iets van onthouden.
Vandaag ben ik met verschillende mensen naar een project van de
"mossy foot"geweest. Kunnen jullie op internet opzoeken. Dit zijn de mensen met de "olifanten" voeten/benen.
Wij reden naar de buiten gebieden in een 4x4 drive. Super gaaf! veel modder en kuilen. Wisten jullie dat een 4x4 drive 2 koppeling poken had? Nou ik niet! Voordat ik bij de projecten aangekomen was, kon mijn dag al niet meer stuk. De voeten van deze mensen worden verzorgd, gewassen met zeep en bleek en de wonden eventueel verzorgd. De mensen krijgen schoenen van de "mossy foot". Want deze aandoening komt omdat ze altijd op blote voeten lopen. In de rode aarde zitten kleine stukjes glas van de vulkaan die uitgebarsten is. Deze stukjes glas zitten onder de huid en zorgen voor woekering van weefsel, grote ontstekingen etc. Omdat de mensen er afstotend uitzien worden ze uit de gemeenschap verstoten. Bij elke controle moeten ze hun voeten laten zien. Als de voeten genezen zijn krijgen ze geld om een bedrijfje of projectje op te zetten. Het heet micro krediet. De een maakt boter en verkoopt dit, de ander houdt geiten en verkoopt de melk, etc..
Super schattig om te zien als iedereen hun voeten laat zien. Ze zijn zo trots op hun schone voeten. Wat is het toch een verschil met Nederland. De prioriteiten liggen hier zo anders.Ik merk telkens weer: water, gezondheid,eten en een dak boven je hoofd. Dat is het leven hier in Ethiopië.
Onderweg naar verschillende "Health centers" geweest.Hier komen de vrouwen die in de buiten gebieden wonen bevallen. Zo smerig, heb nog nooit zoiets gezien. Maar er is een midwife aanwezig en ze hebben medicijnen voor als de vrouw teveel bloed na de bevalling verliest. Dus ja wat is er nu belangrijker?? Kijk maar even naar de foto's.
Nog even iets anders: Ik hoorde gisteren dat mijn zus Femke, ernstig ziek is. Zij ligt in het ziekenhuis.
Volgende week weten we meer, dan zijn de uitslagen vd verschillende onderzoeken binnen. Willen jullie voor haar bidden en aan haar denken in welke vorm dan ook?
Wederom een dikke kus van mij
Marjan
-
05 Mei 2012 - 06:20
Janneke:
Wat een ellende maak je mee Marjan. Maar wat doe je goed werk!
Je bent je gewicht in goud waard en helaas maar dan ga ik toch voor je oude gewicht;-)
Geniet van je laatste weken daar.
X Janneke
Ik zal voor je zus een kaarsje opsteken -
05 Mei 2012 - 07:42
John En Nita:
Lieve Marjan,
Wat doe je toch prachtig werk. Mooie momenten, maar ook zoveel pijn en verdriet. Leven is daar niet zo vanzelfsprekend. Je zou zo'n kind zo meenemen.
We zijn geschrokken,omdat Femke ernstig ziek is. Natuurlijk bidden we voor haar. Ook voor jou, je bent in zo' n situatie wel ver van huis.
Dikke pakkerd.
John en Nita -
05 Mei 2012 - 08:42
Frederiek:
Hallo Marjan,
Wat hebben wij het hier toch goed !!!! Bewondering voor wat je daar doet, je krijgt veel voor je kiezen. Vreugde en verdriet, mooi om je zo te volgen. Ik bid je alles wat je nodig hebt toe om je werk daar te doen en goed voor jezelf te zorgen. Ook helemaal met de zorg in je hoofd over je zus Femke. lieve groet van Frederiek. -
05 Mei 2012 - 15:27
Jenny Wiersma:
ha die lieve marjan
Wat een verschillen in cultuur en wat is een taalbariere een belemmering he, gelukkig is er ook lichaamstaal en volgens mij ben je daar een kei in.
Wat heb je weer super veel mee gemaakt en wat doe je het goed daar.
Nog 4 nachten slapen en dan is jacko er en die heeft er ook reuze zin in en wat goed dat hij eerst een week bij je werk is, goed voor het napraten later.
Wat een schok dat je zus zo ziek is, dan lijkt mij de afstand een heel probleem.
Sterkte nog de komende tijd en geniet nog met jacko, het is je gegund,
liefs jenny
-
05 Mei 2012 - 15:40
Jikke:
Alweer zo'n bijzonder verhaal. En die prachtige foto's! Ik krijg helemaal tranen in mijn ogen van die pasgeborene zo lekker dicht bij de mama (en vooral ook omdat ik dat zelf mee hoop te maken over een paar weekjes). Geniet nog van je laatste weken!
Groeten Jikke -
05 Mei 2012 - 15:40
Annet Schmidt:
Hoi Marjan,
Wat een bijzondere zowelvreugdevolle als verdrietige ervaringen maak je mee! Denk aan je zus en veel succes in je laatste werkweek. Fijn dat Jacko nu gauw komt.
groetjes Annet -
06 Mei 2012 - 11:53
Bernadette:
Wat ben ik trots op je, wat heb je weer een hoop meegemaakt.
Maar het meeste wat me raakte is wat je vertelde van je zus, nu je zover van haar vandaar ben en fam. Marjan een dikke knuffel enne...ik wens je een fijne tijd met Jacko toe a.s week, en Gods nabijheid HEEL dichtbij.
We blijven voor je bidden. -
06 Mei 2012 - 12:22
Marjan:
Wat een indrukwekkende dingen maak je weer mee! Heel veel succes en veel zegen voor deze laatste weken. En een goede tijd gewenst samen met Jacko, heb hem vanmorgen na de dienst nog een heel goede reis gewenst, was vast niet de enige... ;-) Lieve groeten, Marjan v B. -
06 Mei 2012 - 14:04
Margien:
Lieve Marjan, ik geniet van alles wat je schrijft. Wil je nog wel terug naar hier?
Ik lees je berichten in Jeruzalem. Ik ben hier, ook zonder echtgenoot twee weken op vakantie. Ik heb ook veel te vertellen maar wel van een andere orde. Ik zal je er niet mee vermoeien, groeten, Margien -
06 Mei 2012 - 17:32
Wilma Frederiks:
Hallo Marjan,
Wat maak jij veel mee, heb bewondering voor je in al het werk wat je doet.
Fijn dat jacko over 4 dagen komt, geniet er samen nog van.
Veel succes met je laatste werk week.
Groetjes, Wilma -
07 Mei 2012 - 11:30
Iris Meijer:
Hallo Marjan,
\Wat een mooie en verdrietige dingen maak je mee!!
Ik lees ze telkens met veel plezier en ontroering. Succes met de laatste weken!
Groetjes Iris -
08 Mei 2012 - 09:05
Maie Louise:
lieve marian,
wat een verhalen weer. Wat kan je daar veel doen! Je bent ver weg van je zus maar je gebeden en die van velen zijn om haar heen. Het zal haar kracht geven! Ik bid voor Gods nabijheid voor haar voor jou en je familie. Dikke knuffel, marie louise
-
08 Mei 2012 - 10:10
Wilma M:
Hoi Marjan,
Ben even een weekje ziek (geweest) vandaar geen mail gelezen en geen reactie van mij.
Wat een verhalen, wat veel verschillende emoties waar je iedere dag mee in aanraking komt en die je een plaatsje moet geven. Heerlijk dat Jacko er bijna is. En wat naar voor je zus Femke en voor jou dat je nu niet direct bij haar kunt zijn alhoewel ze vast heel blij is met al het mooie werk wat je daar aan het doen bent. In gedachten ben ik bij jou en je zus
Dikke kus, Wilma -
09 Mei 2012 - 19:41
Carolien Polaseke:
Lieve Marjan, wat vertel je de dingen mooi, ik kan het je bijna hardop horen zeggen! ;-) Wat een indrukken en belevenissen zeg! En ieder keer weer denk ik: wat maken wij ons hier toch vaak druk om allerlei pietluttigheden!
Ik weet zeker dat je terugkomt met een heleboel verhalen en ik ben er heel benieuwd naar. Wat naar voor je van je zus, ik hoop en bid dat alles goed met haar mag gaan. Alvast een fijne tijd met Jacko gewenst, helaas heb ik hem zondag in de kerk niet meer gesproken. Maar dat komt dan wel weer als jullie terugzijn! Heel veel liefs, ook van de mannen hier, Carolien -
10 Mei 2012 - 10:18
Belia:
O, o Marjan, wat heb je toch veel te verwerken en wat doe je het knap.
Heel fijn om je verhalen te lezen en zo mee te leven. Geniet de volgende weken van je reis met Jacco. liefs Belia -
10 Mei 2012 - 15:44
Anne Van Gerwen:
Ha die Marjan,
Wat doe je goed werk daar en wat zullen ze je missen als je straks met Jacko gaat reizen. Jacko en Marjan, een hele fijne tijd in Ethiopië toegewenst en geniet van het wederzien en samen reizen!!!!!
Liefs,
Anne -
07 Juli 2012 - 17:50
HI:
Hello
I saw your nice profile,and something motivated me to communicate with you,My Dear in your usual time may it pleases you to write me back in email address ( jenicaithamar@yahoo.com ) so that i can send you my pictures and also tell you more about myself.A friendship is the foundation build on other relative things to come.May God bless you as i wait impatiently to hear from you. Your lonely friend,
jenica
( jenicaithamar@yahoo.com )
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
